Κύμα κατασχέσεων και αφαιρέσεων Ι.Χ. «σαρώνει» την αγορά αυτοκινήτου εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής κρίσης, των απολύσεων και της αβεβαιότητας που μαστίζει την κοινωνία μας. Παράλληλα, η κρίση και η «βουτιά» κατά 40% τον Ιανουάριο στις πωλήσεις, έχει φέρει σε πολύ δύσκολη θέση ιδιώτες και επιχειρήσεις.

 

Ενδεικτικό της κατάστασης ασφυξίας στον κλάδο είναι το γεγονός ότι περισσότερα από 300 κατασχεθέντα αυτοκίνητα εκποιήθηκαν από 3 τράπεζες σε μία μόλις ημέρα και συγκεκριμένα την περασμένη Παρασκευή, 13 Φεβρουαρίου.

 

Οι ιδιοκτήτες καταστημάτων εμπορίας αυτοκινήτων που συμμετέχουν στις συγκεκριμένες δημοπρασίες πάντως αρχίζουν σιγά - σιγά να αραιώνουν τις εμφανίσεις τους καθώς οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούν τα εν λόγω αυτοκίνητα πλέον μέσω δανείων και η μόνη διευκόλυνση που τους παρέχουν είναι πως μπορούν να παραλάβουν τα αυτοκίνητα που τους ενδιαφέρουν με την έκδοση επιταγής το πολύ 40 ημερών!

 

Οσοι έμποροι πάντως έχουν την οικονομική δυνατότητα και πληρώνουν μετρητοίς αποκτούν τα κατασχεθέντα αυτοκίνητα σε εξευτελιστικές τιμές που αν τα πωλούσαν ακόμη και 30% υψηλότερα από την τιμή που τα αγόρασαν πάλι θα υπήρχε τεράστιο ενδιαφέρον και θα έριχναν κατακόρυφα την αγορά.

 

Ωστόσο κάποιοι άλλοι έμποροι με πολύ υψηλή ρευστότητα έχουν σταματήσει να ασχολούνται με τη λιανική και έχουν περάσει στη χονδρική εμπορία κατασχεθέντων ή αφαιρεθέντων οχημάτων.

 

Ενδεικτικά θα αναφέρουμε πως δύο πολύ μεγάλοι έμποροι αυτοκινήτων έχουν αγοράσει περισσότερα από 2.500 αυτοκίνητα ο καθένας τους κατά τη διάρκεια του 2008 μεταπουλώντας τα σε συναδέλφους τους με κέρδος υψηλότερο από 2.000 ευρώ για κάθε αυτοκίνητο! Αυτό σημαίνει τζίρους πολλών εκατομμυρίων ευρώ και υψηλά περιθώρια κέρδους για όσους μπορούν να «στοκάρουν» Ι.Χ. την παρούσα χρονική περίοδο.

Όλα αυτά ενώ το ρεπορτάζ της εκπομπής MEGA Σαββατοκύριακο, στην οποία μετείχε ο αντιπρόεδρός μας, επιβεβαίωσε τις καταγγελίες ότι μόνο συγκεκριμένοι έμποροι μπορούν να εισέρχονται στις μάντρες, όπου οι τράπεζες συγκεντρώνουν τα αυτοκίνητα.

 

Βεβαίως χαμένοι είναι και πάλι οι καταναλωτές, που τους αφαιρέθηκαν ή τους κατασχέθηκαν τα αυτοκίνητά τους. Κανείς δεν τους προστατεύει απέναντι στην αυθαιρεσία. Χάνουν τα αυτοκίνητά τους, ενώ έχουν πληρώσει σειρά δόσεων και πολλοί από αυτούς εξακολουθούν και μετά την αφαίρεση να οφείλουν στις τράπεζες !!!. Στην πραγματικότητα όμως τους ανήκει ένα μέρος του τιμήματος. Θα πρέπει συνεπώς η κυβέρνηση, που αδρανεί, να λάβει μέτρα για την προστασία τους, όπως στην πρότασή μας που ακολουθεί.  

 

Οι τράπεζες εξακολουθούν να παραμένουν πιστές στις εταιρείες «Είσπραξης Επιχειρηματικών Απαιτήσεων» που έχουν αναλάβει τη διεξαγωγή των δημοπρασιών, οι οποίες πλέον πραγματοποιούν εκποιήσεις τηλεφωνικά αλλά και μέσω του Διαδικτύου.

 

Το ιδιαίτερα κακό κλίμα στην αγορά αυτοκινήτου πάντως καταγράφεται και μέσω των εκποιήσεων κατασχεθέντων Ι.Χ. από τις τράπεζες καθώς σε πάρα πολλά από τα εν λόγω οχήματα οι τράπεζες πλέον δεν αναγράφουν τιμή εκκίνησης πουλώντας τα όσο - όσο στους εμπόρους αυτοκινήτων!

 

Μάλιστα για πρώτη φορά στις συγκεκριμένες δημοπρασίες παρουσιάστηκαν και 7 εντελώς καινούρια αυτοκίνητα όλα από την ίδια εταιρεία τα οποία προφανώς κατασχέθηκαν από κάποιον έμπορο που έκλεισε το κατάστημά του και δημοπρατήθηκαν έως και 60% κάτω από τις τιμές πώλησης που έχουν στις εκθέσεις αυτοκινήτων.

 

 

 

Περίπτωση α. Εάν το αυτοκίνητο κατασχέθηκε πραγματικά, δηλ. στις περιπτώσεις που οφείλονται χρηματικά ποσά από άλλη αιτία (π.χ. πιστωτική κάρτα) τότε αναγκαστικά πρέπει να εκποιηθεί σε δημόσιο πλειστηριασμό που γίνεται σε Ειρηνοδικείο από συμβολαιογράφο. Ο,τιδήποτε άλλο απαγορεύεται, είναι άκυρο και επισύρει αστικές ακόμα και ποινικές κυρώσεις για όσους το διαπράττουν.

Για να γίνει τέτοιου είδους κατάσχεση πρέπει να υπάρχει εκτελεστός τίτλος (π.χ. διαταγή πληρωμής). Κάθε άλλος τρόπος αφαίρεσης, όπως «φουσκωτοί» και άλλα τινά είναι παράνομος. 

 

Περίπτωση β. Το αυτοκίνητο έχει αγοραστεί με δάνειο ή υπάρχει σύμβαση leasing.

Στην περίπτωση αυτή υπάρχει συνήθως παρακράτηση κυριότητας (δηλ. παραμένει κύριος ο δανειστής, ήτοι εν προκειμένω πλέον και συνήθως οι τράπεζες). Τότε μπορεί με απόφαση του Ειρηνοδικείου ή με συμφωνία του αγοραστή το αυτοκίνητο να «αφαιρεθεί» από τον αγοραστή και να περάσει στα χέρια της τράπεζας ή του αρχικού εμπόρου (ανάλογα με την σύμβαση που έχει συναφθεί).

Στην περίπτωση αυτή είναι δυνατή και νόμιμη η απευθείας εκποίηση σε οποιονδήποτε χωρίς πλειστηριασμό, δηλ. κάποιος πάει και το «χτυπάει» ή το κλείνει ακόμα και απευθείας με την τράπεζα ή την εταιρεία εμπορίας, που το παίρνει πίσω από τον αγοραστή.

 

 

Εχει παρατηρηθεί πολλές φορές το φαινόμενο οι καταναλωτές να χάνουν μεγάλα χρηματικά ποσά από την συμπαιγνία δανειστών (τραπεζιτών) και νέων αγοραστών.

Ας πάρουμε το εξής παράδειγμα : Κάποιος αγοράζει ένα αυτοκίνητο με τιμή 30.000 Ευρώ. Δίνει προκαταβολή το 1/3 της τιμής δηλ. 10.000 Ευρώ και τα υπόλοιπα 20.000 τα παίρνει με τραπεζικό δάνειο αγοράς αυτοκινήτου. Μετά από ένα χρόνο και ενώ έχει καταβάλει για το δάνειο άλλες 5.000 Ευρώ δεν μπορεί να πληρώσει και το αυτοκίνητο περιέρχεται ξανά στην Τράπεζα. Εξακολουθεί όμως να οφείλει στην τράπεζα τις υπόλοιπες 15.000 Ευρώ του δανείου. Εχει πληρώσει 15.000 Ευρώ και το αυτοκίνητο, ένα χρόνο μετά έχει εμπορική αξία 27.000 Ευρώ. Η τράπεζα το εκποιεί (συνεννοημένα ή μη) στις 15.000 Ευρώ κρατάει τις 15.000 Ευρώ που της χρωστάει ο αγοραστής και δεν του επιστρέφει τίποτα. Τότε ο αγοραστής που θα έπρεπε με βάση την εμπορική αξία του αυτοκινήτου (27.000) να πάρει πίσω την αναλογία / 30.000 αρχική αγοραία Χ 15.000 Ευρώ που έχει καταβάλει = 13.500 Ευρώ, δεν παίρνει τίποτα. Χάνει τα χρήματα του, χωρίς να έχει μετάσχει στην εκποίηση του αυτοκινήτου, χωρίς να έχει συμφωνήσει στο τίμημα στο οποίο πρέπει να πωληθεί το αυτοκίνητο. Τα χρήματα αυτά αποτελούν ένα τεράστιο περιθώριο κέρδους για τον «έμπορο». 

Το παράδειγμα γίνεται κραυγαλέο σε περιπτώσεις το έχει αγοράσει όλο με δόσεις ή και πληρώνει αρκετά χρόνια τις δόσεις. Τότε συχνά βρίσκεται να χάνει το αυτοκίνητο και να χρωστάει στην τράπεζα ακόμα !!!.

Στις περιπτώσεις αυτές υπάρχει αισχροκέρδεια εκ μέρους τραπεζών και εμπόρων που στήνουν τις εκποιήσεις εις βάρος του δανειζόμενου.

 

Πρόταση Nέου ΙΝ.ΚΑ.:

 

 

Να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση, που να προβλέπει ελάχιστη τιμή εκποίησης με βάση τα ακόλουθα (όπως η αντικειμενικής αξίας για τα ακίνητα):

 

Α) Ελάχιστη τιμή εκποίησης με βάση την παλαιότητα του αυτοκινήτου και την κατάστασή του, π.χ. για το 1ο έτος μείωση αξίας 5% , για το 2ο έτος 10%, για το 3ο 16% κ.ο.κ. . Επίσης ποσοστό μείωσης για κάθε τυχόν τρακάρισμα (τα στοιχεία τα έχει η ένωση ασφαλιστικών εταιρειών) π.χ. τρακάρισμα έως 1.000 Ευρώ κόστος επισκευής επιπλέον μείωση 2%, έως 5.000 μείωση 10 %, έως 10.000 μείωση 40% κ.ο.κ.

 

Β)     Με βάση το ανωτέρω κριτήριο: συμμετοχή – συμφωνία του δανειζόμενου, αρχικού αγοραστή στον καθορισμό της ελάχιστης τιμής εκποίησης (μετά και όχι πριν την αφαίρεση του αυτοκινήτου), ώστε να προστατεύονται τα έννομα συμφέροντα των πολιτών – καταναλωτών απέναντι σε συμφωνίες άκρατης και εν τέλει παράνομης κερδοσκοπίας.

 

Επίσης: να μην μπορεί να υπάρξει αφαίρεση εφόσον έχουν πληρωθεί τα 2/3 των δόσεων ή της συνολικής αξίας του αυτοκινήτου και ο καταναλωτής ζητεί νέα ρύθμιση για το υπόλοιπο της οφειλής του.

Η δυνατότητα νέας ρύθμισης σε μεταβολή των συνθηκών, πρέπει να παρέχεται σε κάθε περίπτωση. 

Σημειωτέον ότι σήμερα το μόνο που μπορεί να κάνει ο πολίτης – καταναλωτής για να αντιμετωπίσει αυτού του είδους τις κερδοσκοπικές συμφωνίες τραπεζών ή καλύτερα τραπεζικών και εμπόρων είναι να ασκήσει αγωγή με εντελώς αβέβαιη κατάληξη.

Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ επικοινωνήστε με τo νομικό μας σύμβουλο

Δημήτρη Καραμήτσα 6936000836.