Πέμπτη, 7 Δεκ 2023
183 χρήστες online
Το Ρέθυμνο 
-λεκτρονικά! Ρέθυμνο - Rethimno - Rethymnon
-λεκτρονικά! Ρέθυμνο - Rethimno - Rethymnon
-λεκτρονικά! Ρέθυμνο - Rethimno - Rethymnon
Αποστολέας:
Όλοι έχουν την τιμή τους. Ακόμη και οι δήμαρχοι. Αντιδρούν σε μια ρυπογόνα επένδυση; Μη βιαστείτε να ζητωκραυγάσετε και να υποπτευθείτε περιβαλλοντικές ή άλλες ευαισθησίες. Μετά την αρχική άρνηση, ακολουθεί η σκληρή διαπραγμάτευση. Το αντίτιμο της συναλλαγής κυμαίνεται ανάλογα με την διαπραγματευτική δύναμη της κάθε πλευράς, την πειστικότητά της, όταν τάζει, την πονηρία της, όταν κάνει πώς πείθεται.
Τα τριάκοντα αργύρια με τα οποία κάμπτονται οι συνειδήσεις ονομάζονται, επί το πολιτικώς ορθότερων, «αντισταθμιστικά οφέλη». Η επένδυση γίνεται ξάφνου ελκυστική για τους κατοίκους, χάρη στο πακέτο μέτρων που υπόσχεται ο επενδυτής.
Σου κάνω ένα κακό; Μην ανησυχείς. Θα σου κάνω ένα καλό για να το αντισταθμίσω. Δέξου την επένδυσή μου και μεγάλο καλό θα δει ο τόπος σου. Θα πουληθούν οι χαλέπες για φιλέτα, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας (ή και αργομισθίας), θα έρθει η ανάπτυξη, θα ανοίξουν νέοι δρόμοι και θα διαπλατυνθούν οι παλιοί.
Βέβαια, όλα αυτά δεν είναι αναγκαίο να γίνουν πράγματι. Αρκεί να λέγονται και να χαϊδεύουν τα αυτιά. ?λλωστε συχνά και η ίδια η επένδυση δεν είναι παρά ένα καλοστημένο παραμύθι που δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ποτέ, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Τα «αντισταθμιστικά οφέλη» αλλάζουν την γραμμή του μετώπου. Ήταν αρχικά οι καλοί κάτοικοι από την μια και ο κακός επενδυτής από την άλλη; Μόλις εμφανιστούν στο τραπέζι τα αντισταθμιστικά οφέλη, επενδυτής, αυτοδιοίκηση και κάτοικοι βρίσκονται ως δια μαγείας στο ίδιο χαράκωμα. Αυτοί είναι τώρα οι καλοί. Απέναντί τους είναι ο υπόλοιπος 
κόσμος που επιβουλεύεται την ανάπτυξη του τόπου.
Τα πράγματα, ωστόσο, περιπλέκονται όταν η επένδυση δεν θίγει μόνο μια μικρή περιοχή αλλά έχει ευρύτερες επιπτώσεις. Το θέμα δεν αφορά αποκλειστικά την τοπική αυτοδιοίκηση και τους επωφελούμενους από τα όποια αντισταθμιστικά οφέλη. Αφορά το σύνολο των πολιτών που εμμέσως είναι και αυτοί θιγόμενοι.
Ας κοιτάξουμε για παράδειγμα την Κορακιά. Εκεί εξαγγέλλεται η δημιουργία ενός εργοστασίου ηλεκτροπαραγωγής, που θα λειτουργεί αρχικά με πετρέλαιο, και κάποτε, για όσους ζήσουν να το δουν, με φυσικό αέριο.
Οι ντόπιοι που θα υποστούν τις άμεσες συνέπειες από την ρύπανση, θα βολευτούν με τα αντισταθμιστικά οφέλη. Τελειώνει εδώ το ζήτημα; Σε καμία περίπτωση. Μια θερμική μονάδα ηλεκτροπαραγωγής έχει πολλές άλλες επιπτώσεις, πέρα από τις καθαρά τοπικές που προκαλούν τα τοξικά καυσαέρια.
Το διοξείδιο του άνθρακα που θα βγαίνει από τις καμινάδες δεν είναι τοξικό και δεν βλάπτει την υγεία. Συμβάλλει όμως στην αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη εντείνοντας το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Σιγά τα ωά, θα λέγατε. Η επίδραση πετρελαϊκής μονάδας θα έχει οριακή μόνο επίδραση στο κλίμα του πλανήτη. Το κακό είναι ότι αυτό δεν ισχύει μόνο για το εργοστάσιο στην Κορακιά, αλλά για όλες τις θερμικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής στον κόσμο. Όλες εκπέμπουν το μερτικό τους σε διοξείδιο του άνθρακα. Όλων η συμβολή είναι οριακή. Όλων μαζί, καταστροφική.
Ποιος καταλαβαίνει τόσο ψιλά γράμματα; Έχετε δίκιο. Κανείς. Την αλλαγή του κλίματος της γης επίσης κανείς. ?ρα; ?ρα το συνολικό όφελος επιβάλλει ότι οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα πρέπει να μειωθούν.
Δεν γίνεται κατανοητό αυτό; Δεν πειράζει και τόσο. Θα γίνει σύντομα, όταν θα κληθούμε όλοι να πληρώσουμε την ζημιά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι δεσμεύσεις μας απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Πρωτόκολλο του Κυότο μας αφήνουν δύο μόνον επιλογές.
Η μία είναι η οδός της περιβαλλοντικής αρετής: να περιορίσουμε την σπατάλη ηλεκτρικής ενέργειας και να ενισχύσουμε το μερίδιο του ήλιου και του αέρα στην ηλεκτροπαραγωγή, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει. Η άλλη είναι η οδός της περιβαλλοντικής κακίας: να φτιάξουμε, δύο, τρεις, περισσότερες Κορακιές στην Κρήτη και την χώρα και να αθετήσουμε τις υποχρεώσεις μας.
Στην πρώτη περίπτωση τα οφέλη δεν θα είναι μόνο περιβαλλοντικά. Θα έχουμε και χρηματικά οφέλη από την μεταβίβαση δικαιωμάτων εκπομπών στους άφρονες που επιμένουν να ρυπαίνουν. Στην δεύτερη περίπτωση, οι άφρονες θα είμαστε εμείς και ως άφρονες θα υποχρεωθούμε να πληρώσουμε και μάλιστα ακριβά. Το δικαίωμα στην ρύπανση δεν είναι πλέον δωρεάν. Αγοράζεται.
|
Δείτε άλλα άρθρα του αποστολέα |
|
Σχολιάστε:
