Κατηγορία: Ειδήσεις-Πολιτική
Αποστολέας:
Σ.Ε.Β.Ε
Δείτε το προφίλ του αποστολέα
Βασικός πυλώνας του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής είναι η αποκρατικοποίηση κρατικών εταιριών και η διάθεση σε ιδιώτες των μεριδίων που ελέγχει το Ελληνικό Δημόσιο. Από την πλευρά του οικονομικού επιτελείου και των συντακτών του Μεσοπρόθεσμου υπολογίζονται έσοδα της τάξεως των 50 δις, ενώ ακόμη και οι δανειστές μας αντιλαμβάνονται την πορεία των αποκρατικοποιήσεων ως κομβική για τη συνέχιση της οικονομικής στήριξης. Σε ποιο βαθμό, όμως, η βιαστική πώληση των μετοχών θα αποφέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα στο ελληνικό δημόσιο και κατά πόσο, εν τέλει, η προγραμματιζόμενη «εκποίηση» κινείται προς μία κατεύθυνση κάλυψης άμεσων ταμειακών αναγκών παρά υπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος;
Ο πίνακας που ακολουθεί περιλαμβάνει τις τιμές των μετοχών δεκατριών (13) εισηγμένων κρατικών εταιριών από το σύνολο των 48 εταιριών και οργανισμών με υψηλή συμμετοχή του Δημοσίου οι οποίες εντάσσονται στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων. Ως ημερομηνία αναφοράς τέθηκε η 16
η Ιουνίου και παρακολουθείται η εξέλιξη της τιμής της μετοχής από το 2009 μέχρι και το 2011. Από τα παραπάνω δεδομένα προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:
Είναι σαφές ότι οι καθοδικές τιμές των μετοχών δεν διαμορφώνουν ιδιαίτερα ευνοϊκές προϋποθέσεις για την είσπραξη επαρκών εσόδων από την πώλησή τους. Επιπλέον, από την εμπειρία των χρηματιστηριακών συναλλαγών γνωρίζουμε ότι ένας πωλητής που βρίσκεται κάτω από συνθήκες έντονης πίεσης, αναγκάζεται τις περισσότερες φορές να πουλήσει τις μετοχές σε πολύ χαμηλότερη τιμή από αυτήν που έχει διαμορφωθεί κατά το κλείσιμο της συνεδρίασης του Χρηματιστηρίου. Υπό αυτήν την έννοια, δεδομένης της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, η τιμή στην οποία θα πουληθούν οι μετοχές των κρατικών εταιριών θα αποφέρει κατώτερα του αναμενόμενου έσοδα, με αποτέλεσμα να ξεπουληθούν οργανισμοί, αρκετοί εξ αυτών κερδοφόροι, στην κυριολεξία πολύ χαμηλότερα της πραγματικής τους αξίας σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα.
Παρατηρώντας τις μεταβολές στη συνολική αξία των εισηγμένων εταιριών διαπιστώνουμε μια διαρκή και ευμεγέθη μείωσή τους, καθώς από τα 7,9 περίπου δις ευρώ στα οποία ανερχόταν η αξία τους το 2009 αυτή κατρακύλησε μέσα σε μία δεκαετία, δηλαδή κατά τη διάρκεια του 2011, στα 3,6 δις εμφανίζοντας μία
κατακόρυφη πτώση της τάξεως του 53,81%.
Ειδικότερα, θα πρέπει να επισημάνουμε την τεράστια πτώση της χρηματιστηριακής αξίας κολοσσιαίων εταιρειών (ΔΕΚΟ) που ανήκουν στο Δημόσιο, κερδοφόρων και μη, κατά την διάρκεια της διετίας 2009-2011, όπως του
ΟΤΕ (-49%), του
ΟΠΑΠ (-46%) αλλά και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων όπως η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας –
ΑΤΕ (-86%) και η
Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας (-71%).
Το συμπέρασμα που συνάγεται είναι πως η πώληση μέρους των συγκεκριμένων εταιρειών την παρούσα χρονική στιγμή, μόνο συμφέρουσα δεν πρόκειται να αποδειχθεί για την χώρα μας, ενώ η διατήρηση των πλειοψηφικών πακέτων σε ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ κ.λπ. που προβλέπεται στο Μεσοπρόθεσμο δεν σημαίνει τίποτε απολύτως.
Ο στόχος των αποκρατικοποιήσεων είναι ως γνωστό 50 δις έως το 2015, ενώ ο προϋπολογισμός του 2011 προέβλεπε ότι θα έπρεπε ήδη να έχουν εισπραχθεί 4 δις ευρώ σε σύνολο 5,5 δις το 2011 και 6 δις το 2012.
Το πακέτο των αποκρατικοποιήσεων περιλαμβάνει τέσσερεις τρόπους εσόδων, από πώληση μετοχών, από πώληση μεριδίων μέσω σχήματος ειδικού σκοπού, από επέκταση παραχωρήσεων και πώληση δικαιωμάτων. Η συνολική εκτιμώμενη απόδοση είναι 10 – 15 δις από εταιρίες και υποδομές και 25 – 35 δις από αξιοποίηση δικαιωμάτων και ακινήτων. Η πώληση και η εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας θα ξεκινήσει αμέσως μετά την πλήρη καταγραφή όλων των ακινήτων και δημόσιας γης, που έχουν στην κατοχή τους η ΚΕΔ και η ΕΓΑ με προτεραιότητα τους ελληνικούς αυτοκινητοδρόμους, τα περιφερειακά αεροδρόμια και λιμάνια, το Ελληνικό και τα ολυμπιακά ακίνητα.
Το θέμα των αποκρατικοποιήσεων είναι ουσιαστικά στο επίκεντρο του Μεσοπρόθεσμου και η προώθησή τους έχει για την Τρόικα πολύ μεγαλύτερη σημασία και προτεραιότητα σε σχέση με τα νέα φορολογικά μέτρα. Οι χώρες του Βορρά, μέλη της Ευρωζώνης και κυρίως η Ολλανδία, η Αυστρία, η Φιλανδία και η Γερμανία ασκούν έντονες πιέσεις και ζητούν επίμονα από την Ελλάδα να
βάλει στην σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης ενέχυρο κρατική περιουσία για να λάβει νέα οικονομική βοήθεια.
Η συμβιβαστική λύση στην εμπλοκή που δημιουργήθηκε εξαιτίας των απαιτήσεων
εμπράγματων εγγυήσεων που θα έπρεπε να δώσει η Ελλάδα στους δανειστές της, είναι η δημιουργία
ενός ανεξάρτητου οργανισμού που θα «τρέξει» ένα φιλόδοξο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων στα πρότυπα του μοντέλου ρευστοποίησης της κρατικής περιουσίας της Ανατολικής Γερμανίας την δεκαετία του 1990.
Το
Ταμείο Εθνικού Πλούτου θα έχει εξαετή διάρκεια, θα διοικείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Eurogroup, ενώ θα στελεχωθεί από ξένους τεχνοκράτες του ιδιωτικού τομέα. Η Κυβέρνηση θα μεταβιβάσει την πλήρη «νομική» κυριότητά της στο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας (NWF), ενώ η μόνη επιλογή που διατηρεί είναι ο τρόπος και ο χρόνος των ιδιωτικοποιήσεων, χωρίς όμως να έχει το δικαίωμα να αλλάξει απόφαση.
Η ΕΣΕΕ θα πρότεινε στην Ελληνική Κυβέρνηση και στη διοίκηση του ανεξάρτητου οργανισμού Εθνικού Πλούτου πριν προχωρήσουν στο σημερινό ξεπούλημα, να επιχειρήσουν να υλοποιήσουν πρώτα μια αναπτυξιακή αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων προς πώληση, ώστε να επανακτήσουν τουλάχιστον την αξία που έχουν απωλέσει την τελευταία διετία. Το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δις, ίσως είναι η τελευταία ελπίδα μείωσης του επικίνδυνου δημόσιου χρέους περισσότερο από το 22% του ΑΕΠ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να επιδιώξουμε να πουλήσουμε όταν πρέπει και όπως πρέπει αλλά κυρίως να εισπράξουμε όσα περισσότερα χρήματα μπορούμε από τα «ασημικά» μας.
