Σκέψεις που φαίνονται «τρελές» όμως είναι ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες!
Κατηγορία: Ειδήσεις-Πολιτική
Αποστολέας:
Νίνος Νικόλαος
Δείτε το προφίλ του αποστολέα Πολλές φορές έχουμε δημοσιοποιήσει τολμηρές σκέψεις μας, οι οποίες μπορεί να θεωρηθούν από κάποιους σαν «υπερβολές», όμως αν καθήσει κανείς και τις «μελετήσει» θα συμφωνήσει μαζί μας και θα αποδεχθεί ,πως όχι μόνο είναι ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες, αλλά είναι και απολύτως αναγκαίες, και θάπρεπε να έχουν περπατήσει «από χθές»!
Σχετικές σκέψεις – προτάσεις μας υπάρχουν δημοσιευμένες, εδώ και επί χρόνια, στον τοπικό τύπο, στα τοπικά blogs κλπ
Στο παρόν σημείωμα μας, θα καταθέσουμε μια ακόμη «τολμηρή» πρόταση, για την οποία πιστεύουμε ,πως θάπρεπε ήδη να είχε υλοποιηθεί, και επειδή ακριβώς δεν έχει υλοποιηθεί ακόμη, γι αυτό ταλαιπωρείται σοβαρά η καθημερινότητα μας, η λειτουργία της πόλης μας και οι οικονομικοκοινωνικές της παράμετροι.
Πολλοί μιλούν σήμερα για την βιώσιμη πόλη, για την βιώσιμη κινητικότητα στην πόλη, για δίκτυα πόλεων με τέτοιες ( υποτιθέμενες) αρχές και στόχους ,κλπ. Όμως άλλο τα λόγια, ( που μένουν λόγια χωρίς να υπάρχουν τυχόν θετικά αποτελέσματα), τα οποία πολλές φορές αφήνουν στην πράξη αντίστροφες λειτουργικές και πρακτικές, και άλλο υλοποίηση στόχων και προγραμματισμών ,που απαιτούν ελεύθερες και τολμηρές σκέψεις και δράσεις, που αποφέρουν αποτελέσματα και λύσεις στην πόλη και στους πολίτες. Εκτελούμε αναπλάσεις κεντρικών δρόμων της πόλης μας ( όπως τελικώς τις υλοποιούμε, σε σχέση με τις αρχικές και εγκεκριμένες μελέτες τους), στενεύουμε δρόμους, πλαταίνουμε (τσιμεντένια) πεζοδρόμια, στριμώχνουμε ποδηλατόδρομους και διελεύσεις τυφλών, και τελικά ,επιμένουμε να, λέμε πως υπηρετήσαμε την βιώσιμη κινητικότητα στο κέντρο ,και όχι μόνον, της πόλης μας! Δεν ξέρω πόσοι συμπολίτες είναι ικανοποιημένοι με αυτό που φτειάξαμε (και συνεχίζουμε να φτειάχνουμε), όμως εγώ είμαι από εκείνους που εκφράζω δημόσια ( για μια ακόμη φορά) τον προβληματισμό μου, την αμφισβήτηση μου, και την αντίρρηση μου!
Κατ αρχήν, θεωρώ ,πως δεν έχουμε στόχους συγκεκριμένους, και πρόγραμμα ξεκάθαρο! Τι φτειάχνουμε, γιατί το φτειάχνουμε με αυτά τα στοιχεία που υλοποιούμε και όχι με κάποια άλλα που ίσως θάπρεπε, πως βλέπουμε την αυριανή λειτουργία της πόλης και των πολιτών και ποια σχέση συμβατότητας κλπ έχει αυτή η λειτουργία με τις υποδομές που χθές και σήμερα υλοποιούμε, κλπ. Θεωρώ, ότι όλοι λέμε ( με τα δικά του λόγια ,που το διατυπώνει καθένας μας), ότι το κέντρο της πόλης το θέλουμε στην «κυριαρχία» του πεζού, και το «ντύνουμε» με την τήβεννο του υψηλότερου επίπεδου της ποιότητας ζωής! Αυτά τα έργα που εκτελούμε, έχουν αυτήν την σκοπιμότητα, ή μήπως είναι μια «μεσοβέζι κη» δράση μας, είναι μια «ήξης αφίξης κή» απάντηση, είναι μια «από τα ίδια» λειτουργική, μιας πορείας χωρίς πιλότο ,χωρίς μπούσουλα, χωρίς σαφή στόχο και επιδίωξη ;
Δεν χρειάζεται να απαντήσει κανείς ,διότι την αναμφισβήτητη απάντηση την δίνει η καθημερινή ταλαιπωρία και το μόνιμο «χάος» στην λειτουργία της πόλης μας. Σήμερα, τολμούμε μια δυναμική πρόταση, που απορρέει από συγκεκριμένα και σαφή δεδομένα:
1/ εκτός των πολλών άλλων παραδειγμάτων που μπορούμε να επικαλεσθούμε, λέμε ότι στην Αθήνα σκέπτονται σοβαρά, την πεζοδρόμηση κλπ της λεωφόρου Πανεπιστημίου!
[ βλέπε εφημερίδα « έθνος» της 17.4.11] 2/ στην πόλη μας, όσο κατεβαίνουν όλα τα αυτοκίνητα στο κέντρο της, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα, το οποίο επιτείνεται με την νέα πραγματικότητα που προέκυψε από τα έργα που έγιναν. Αλλωστε ,κανείς ειδικός δεν τολμά να συνδέσει την βιώσιμη πόλη με αυτοκίνητα ( και δίκυκλα) και πολύ περισσότερο με «ποταμούς» οχημάτων, όπως στην περίπτωση μας!
3/ οφείλουμε να οριοθετήσουμε ποιο είναι «το κέντρο» της πόλης, για το οποίο αναφερόμαστε βιωσιμικά.
4/ θεωρούμε, σαν μια πρώτη προσέγγιση καθορισμού του, ότι το κέντρο της πόλης, είναι από το δυτικό όριο του δημοτικού κήπου (δυτικά), από το «Κολωνάκι» (ανατολικά), από το όριο της π πόλης (βόρεια), και από την οδό Μοάτσου (νότια). Σε αυτό το κέντρο της πόλης, πρέπει να «αφαιρέσουμε» τα τροχοφόρα!
5/ Για το κέντρο της πόλης επιτρέπονται πλούσιο πράσινο, επαρκής και κατάλληλη κυκλοφορία πεζών και ΑΜΕΑ ,ελάχιστο «κατάστρωμα» κυκλοφορίας, και μηδενική στάθμευση τροχοφόρων! Ας αναλογισθούμε, ποια σχέση έχουν τα εκτελεσθέντα έργα, με αυτήν την πραγματικότητα!
6/ Για τις μετακινήσεις στο κέντρο της πόλης, εξυπηρετεί άριστα , ένας επαρκής αριθμός ελαφρών οχημάτων δημόσιας συγκοινωνίας, στην κυκλική «γραμμή» , επί της Λεωφ Κουντουριώτη, της οδού Ηλιακάκη (βόρειο τμήμα, Εληδάκι), των οδών Δημακοπούλου-Γερακάρη, και της οδού Χορτάτζη ( από Γερακάρη μέχρι Λεωφόρο), με ένα επαρκή αριθμό στάσεων αποεπιβίβασης επιβατών!
7/ είναι αυτονόητο ,ότι οι λοιποί δρόμοι κλπ δημότ χώροι και οι υπάρχοντες χώροι στάθμευσης θα προσαρμοσθούν σε αυτήν την κυκλοφοριακή οργάνωση του κέντρου της πόλης ( πχ στάθμευση αυτοκινήτων κατοίκων, κίνηση λεωφορείων και τουριστικών λεωφορείων, τροφοδοσία καταστημάτων κέντρου της πόλης κλπ).
8/ προφανώς η συνολική οργάνωση της κυκλοφορίας στην πόλη, μέσα από αυτή την κυκλοφοριακή οργάνωση του κέντρου της πόλης μας, θα μελετηθεί και θα αποφασισθεί από τον δήμο.
Όμως αυτή η μελέτη θα έχει ( επιτέλους, για πρώτη και μοναδική φορά), ξεκάθαρο στόχο και σχεδιασμό, για ένα κέντρο της πόλης ,πραγματικά, χωρίς τροχοφόρα, με πολύ πράσινο και με «πλούσια» κινητικότητα όλων των πολιτών. 17-7-2011 ninos@dimotiki-kinisi.grnikninos@yahoo.gr ΥΓ : α/ μην βιαστούν κάποιοι ( όπως το συνηθίζουμε) να πουν «αυτά δεν γίνονται», γιατί αυτά πρέπει να γίνουν ,αν πιστεύουμε σε αυτά που λέμε για βιώσιμη πόλη κλπ! β/ είναι βέβαιο, πως προχωρώντας τις κυκλοφοριακές κλπ αλλαγές, που αυτονόητα προκύπτουν από την παρούσα πρόταση, θα «βρούμε μπροστά μας» όσα λάθη κάναμε «πελαγοδρομώντας» στα μέχρι σήμερα έργα μας, που τα κάναμε χωρίς να έχουμε στόχους, σχεδιασμό, και μπούσουλα!
γ/ είναι σαφές, ότι οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε «τι γυρεύουμε», γιατί μόνο έτσι θα «φύγουμε μπροστά», προς το καλλίτερο μέλλον του τόπου μας. Μέχρι σήμερα ,απλά «ψαχνόμαστε» ,δεν έχουμε «προσανατολισμό» και αναλισκόμαστε στο να «στριφογυρίζουμε», υφιστάμενοι ένα κουραστικό και αντιπαραγωγικό «σημειωτόν»!
Με συνέπεια ο χρόνος να φεύγει, και τα προβλήματα να μένουν και να χρονίζουν. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βιώνουμε και για το οποίο «γκρινιάζουμε» όλοι μας.