Το προέβλεπαν οι μετεωρολόγοι και ... έτσι έγινε!
Μια καταρακτώδης βροχή ραβδίζει την διψασμένη γη, και χιλιάδες αραχνούφαντες κουρτίνες ρίχνονται στα παράθυρα της ατμόσφαιρας!
Το ρομαντικό βλέμμα μάταια προσπαθεί να τις διαπεράσσει και να ξεχυθεί στον γνώριμο ορίζοντα της γενέθλιας περιοχής, και δανα¨ι¨κά επιμένει να τρέξει στα λιμνιασμένα χωράφια και να κολυμπήσει στην συνοφρυωμένη κολυμπήθρα της καλοκαιρινής αναβάπτισης.
Χειμώνας ,βροχή ,αστραπές και βροντές ,είναι οι λέξεις και οι έννοιες ,που βγήκαν σεργιάνι στα μονοπάτια της σκέψης .
Ο ουρανός ,κατάμαυρος, μας φοβέριζε ωρες πριν, μα τώρα είναι πιό αγριεμένος!
Πίσω από τις κουρτίνες βρυχάται και μπουμπουνίζει, χτυπιέται και ραβδίζει την ταλαιπωρημένη από την καλοκαιρινή δίψα της , αλλά χρυσοντυμένη σαν την νύφη που περιμένει τον καλό της ,γή.
Απέναντι ο Αρχηγός έχει κατεβάσει το αραχνοΰφαντο καπέλλο του και σκεπάζει τα υπερήφανα αυτιά του, σαν να θέλει να τα προστατεύσει από τούτο το χαλασμό.
Τριγύρω, κάθε ρυτίδα γης , μετέχει στην συναυλία ,των παναιώνιων μουσικών οργάνων του τρεχούμενου νερού.
Η βροχή , δυνατή και επιβλητική, επιβάλλει απόλυτο σιωπητήριο , και είναι μονοκυρίαρχη τούτες τις στιγμές.
Οι υδρορροές δουλεύουν σαν αυτόματες αντλίες και αγκομαχούν προσπαθώντας να ανταπεξέλθουν στις βαρυφορτωμένες υποχρεώσεις τους.
Σε κάποια γραφεία, τούτη την βαρειά στιγμή, απλώνεται η ανάλαφρη ανακούφιση, από την ,δωρεάν, προσφορά του ουρανού να ξεπλύνει τα δίκτυα και να απομακρύνει βραχυκυκλώματα και διακοπές.
Μπορεί το βλέμμα να εμποδίστηκε στο τρέξιμο του, όμως ,αυτές τις ίδιες στιγμές, η όσφρηση , στρογγυλοκαθισμένη στις ροδοκόκκινες σπηλιές της, δέχεται τα σμύρνα της αγαλλιασμένης γης.
Η δυνατή βροχή κατάφερε να ξεγελάσει την εξαντλημένη γη που περίμενε τον ποτιστικό Μεσία της, Μπήκε στα βαθειά θησαυροφυλάκεια της, παραβίασε τα λουκέτα της και άνοιξε το φυλαγμένο σεντούκι της.
Απελευθέρωσε την σπάνια μυρωδιά , εκείνο το ξεχασμένο άρωμα της βρεγμένης γής, που ξεχύθηκε στους υγρούς αέρινους διαδρόμους,
Είναι δώρο Θείκό να μπορείς να κάθεσαι στην βεράντα σου, να κοιτάζεις ,να οσφραίνεσαι, να απολαμβάνεις!
Εφυγε το καλοκαίρι ,καλό χειμώνα, ακούγονται οι τριγύρω μονόλογοι και οι αποχαιρετηστήριες ευχές.
Η ώρα πέρασε!
Η βροχή κουράσθηκε ,και αφού μείωσε τον ρυθμό της, σε λίγο ξεθύμανε και σταμάτησε για να ξαποστάσει.
Οι πυκνές διάφανες νεροκουρτίνες αποτραβήχθηκαν, σαν την αυλαία της θεατρικής σκηνής, και άφησαν στην παραπονεμένη ματιά να περάσει και να απολαύσει το πανέμορφο σκηνικό, μια τελειότητα ομορφιάς ,τέτοια, που μόνο το εικαστικό ταλέντο της φύσης μπορεί να δημιουργήσει.
Το χρυσοκίτρινο φόρεμα της γής , απλώνεται ,απέραντο και στολισμένο με χιλιάδες πέρλες ,δώρα του θεόπεμπτου νερού και του φυλακισμένου ήλιου.
Αμέτρητες ασημένιες αγκράφες το στολίζουν, δημιουργήματα των βρόχινων εργαλείων ,θυμιάματα προς τον ευεργέτη ουρανό.
Ο αγριεμένος μάυρος ουρανός ,σπατάλησε τον θυμό του , εκτονώθηκε, απόθεσε την σκούρα περικεφαλαία του πολέμου ,και φόρεσε το ανοιχτόγκριζο πλατύγυρο καπέλο του.
Κάπου εκεί στο βάθος του ορίζοντα, ψηλά ,παράλληλα της κορμοστασιάς του Αρχηγού, δυό πόδια ακτίνων προσπαθούν να τρυπήσουν τα σύννεφα και να πατήσουν στην γη δείχνοντας ότι κάπου εκεί πάνω στέκεται, μετέωρος, ακόμα ,ο ήλιος.
Την παρουσία του πρίγκιπα του καλοκαιριού, αναγγέλει, πανέμορφος και ολόδροσος, και ο επτάχρωμος σαλπιγκτής του.
Σε λίγο προβάλλει γελαστός ο ίδιος ο πρίγκιπας ήλιος!
Μια ζεστή δροσιά απλώνεται παντού.
Δεν έφυγε ακόμη το καλοκαίρι!Δείτε άλλα άρθρα του αποστολέα | |
Εκτύπωση σελίδας | |
Αποστολή σε φίλο |
Σχολιάστε: