Δευτέρα, 2 Δεκ 2024
231 χρήστες online
Το Ρέθυμνο 
-λεκτρονικά! Ρέθυμνο - Rethimno - Rethymnon
-λεκτρονικά! Ρέθυμνο - Rethimno - Rethymnon
-λεκτρονικά! Ρέθυμνο - Rethimno - Rethymnon
Αποστολέας:
Ο σημερινός άνθρωπος, (σχεδόν στο σύνολο μας), είναι από πολλές αιτίες και πλευρές δεσμευμένος και δεσμευόμενος, είναι κατειλημμένος από έγνοιες και σκοτούρες, είναι περιορισμένος από «πρέπει» και «δεν πρέπει», είναι περιχαρακωμένος από όρια και όρους, είναι «ισοπεδωμένος» από προβλήματα και προβληματισμούς, είναι ένας απορροφημένος οδηγός στο καθημερινό «ράλυ» της επιβίωσης, είναι, στην πραγματικότητα, ανελεύθερος!
Από όλα αυτά τα «αλυσιδοδέματα», το μόνο που μπορεί να επαναστατήσει, το μόνο που δεν περιορίζεται, το μόνο που μπορεί, οποτεδήποτε, να πετάξει, το μόνο που δεν δεσμεύεται, είναι η σκέψη!
Θα πάρουμε αναστάσιμο άρωμα ,λίπασμα της ταλαιπωρημένης ζωής μας, αν ακολουθήσουμε την αύρα της στα περπατήματα της, την ανάσα της στα τρεξίματα της στα μονοπάτια του ονείρου, και την μουσική της στο ήρεμο ρολάρισμα της στις λεωφόρους των οραματισμών!
Πόσες φορές ,πόσοι από μας , μπόρεσαν και ξεζεύτηκαν από το βολόσυρο της καθημερινότητας, και κατάφεραν να αποκτήσουν την χαμένη ταυτότητα των αισθήσεων τους !
Να δούν ,και να πετάξουν μαζί τους, τα φτερουγίσματα των πουλιών ,που γυρίζουν στις φωλιές τους ,οι οποίες είναι ,σαν τα μεταιωρικά μοναστήρια , σκαρφαλωμένες στις απόκρημνες πλευρές των φαραγγιών.
Να δούν και να αγγίξουν τα ολόδροσα πρασινόφυλλα ,με τα πολύχρωμα αρωματοβόλα άνθη ,που απλώνονται σαν τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, και αργοκινούνται ακολουθώντας το θρόισμα της ανοιξιάτικης απογευματινής ανάσας.
Να ακούσουν τις ορθρινές ψαλμωδίες των καλημεριστικών ευχαριστιών ,κάθε νέας ανατολής ,από τις χιλιάδες των πτερωτών χορωδών.
Να ακούσουν και να ανοίξουν τα αραχνιασμένα παράθυρα των αναπολήσεων τους, για να πλημμυρίσει τις θύμισες τους ο αναστεναγμικός αέρας, και να ζεστάνει τις συναισθηματικές απλώστρες τους ο αναμνησιακός ήλιος.
Να φουσκώσουν τα μπαλόνια των σωθικών τους με ανοιξιάτικα αρώματα και να ανοίξουν τις ρουθουνές πύλες της ζωής ,όπως ανοίγει ο ολοκίτρινος ηλίανθος για να δεχθεί τα πρωινά χάδια του καθημερινού επισκέπτη της ζωής.
Να ανοίξουν τα οσφρητικά πανιά τους, και να ταξιδέψουν στην ήρεμη ,απέραντη, ανατολίτικη θάλασσα των αρωμάτων, να νανουρισθούν από τα μεθυστικά μουρμουρίσματα της, να χαλαρώσουν στα νιρβανικά λουτρά της, και να αναληφθούν στους παραδεισένιους κήπους.
Να απλώσουν τα ελευθερωμένα χέρια τους, να δραστηριοποιήσουν να ξεχασμένα μουδιασμένα δάχτυλα τους, να φτάσει και να τα ζωντανέψει το ενεργοφόρο οξυγόνο , να ανοίξει την κλειστή πόρτα της ,και να ξανακαθήσει στην αραχνιασμένη καρέκλα της η όμορφη διαβιβάστρια των επαφικών μηνυμάτων.
Να αφήσουν τα ξανακοκκινισμένα δάχτυλα να ξαμοληθούν ,και να χαρούν τις καινούριες ,τις πρωτόγνωρες δυνατότητες τους, όπως τρέχουν ολημερίς και χωρίς καθορισμένα δρομολόγια, τα πιτσιρίκια που μόλις άρχισαν να περπατούν.
Να αλλάξουν διατροφικές συνήθειες ,να αφήσουν το αποκαλυψιακό μαγερειό με τα πέτσινα φαγητά του, και να μπουν στο περιβόλι της ζωής, να προσφέρουν στην παραπονεμένη και απογοητευμένη ομιλήτρια ,την απεραντοσύνη των δώρων του.
Να ανοίξει τις βαρειές κουρτίνες της ,για να πλημμυρίσουν την ρυτιδιασμένη όψη της όλου του κόσμου τα στολίδια .
Η ανυπότακτη σκέψη μας, μπορεί να πετάξει τα χαλινάρια της καθημερινότητας ,και έχει την δύναμη ,έχει την δυνατότητα, να αναπτύξει αυτοματικές ταχύτητες.
Μπορεί να μας μεταφέρει οπουδήποτε, οπωσδήποτε και σε οτιδήποτε.
Δεν υπάρχουν περιορισμοί ,δεν υπάρχουν όρια, δεν υπάρχουν εμπόδια.
Είναι κανόνας της ζωής μας, είναι μια αναγκαία ενέργεια «γεμίσματος των μπαταριών μας», ώστε κάποιες μέρες του χρόνου μας, να αφήνουμε το σκαπέτι στο κάτεργο» της καθημερινότητας μας, να παίρνουμε ολιγοήμερη άδεια από «την φυλακή» της απασχόλησης μας, και να «πετούμε» για διακοπές.
Αυτές οι λίγες μέρες ,οι ελάχιστες μέρες μπροστά στις 365 μέρες του κάθε χρόνου, μας είναι απαραίτητες ,γιατί λιπαίνουν την ζωή μας για τον υπόλοιπο χρόνο.
Είναι τόσο απαραίτητες ,ώστε να αποτελούν μια νομοθετημένη υποχρέωση μας.
Ετσι ( σχεδόν ) όλοι μας, έχουμε κουρντίσει τον αυτόματο πιλότο μας, ώστε να δουλεύουμε τις 335 μέρες και να ξεκουραζόμαστε τις 30!
Και μετά πάλι τα ίδια.
Αυτή η «συνήθεια» έχει πλέον μπεί στο dna μας, και υλοποιείται …αυτόματα και ενστικτωδώς.
Ομως ,τώρα που είναι οι οικονομικές συγκυρίες δύσκολες, τα χρηματικά διαθέσιμα περιορισμένα, και οι οικονομικές υποχρεώσεις πολλές, οι ημέρες των διακοπών συμπιέζονται και περιορίζονται.
Πάντα όμως υπάρχουν διέξοδοι στα αδιέξοδα, πάντα υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στα προβλήματα!
Τα ταξείδια της σκέψης δεν πληρώνουν ούτε εισιτήρια ,ούτε ξενοδοχεία ,ούτε ψώνια.
Εχουν παντού «ελευθέρας», τα έχουν όλα δωρεάν.
Επιπρόσθετα ,τα ταξείδια της σκέψης, δεν έχουν ούτε ταλαιπωρίες, ούτε απρόοπτα που μας στεναχωρούν και μας αγανακτούν.
Οι καθημερινές δύσκολες συνθήκες κουράζουν την «μηχανή» μας, και νωρίς νωρίς μας χρειάζονται φάρμακα , βελτιωτικά, και «λιπάσματα»,για να μπορούμε να συνεχίσουμε.
Πολύ συχνά ακούμε ιατρικές επιταγές, για καθημερινό περπάτημα.
Ο φαύλος κύκλος των φαρμάκων είναι γνωστός.
Μήπως θα ήταν χρήσιμο , αντί διαφόρων φαρμάκων , ένα περπάτημα της σκέψης μας!
Κάποια διαλείμματα στην καθημερινότητα μας, αντί να παίρνουμε το αυτοκίνητο μας για μια βόλτα «να συνέλθουμε», να «παίρνουμε» την σκέψη μας και να περιδιαβαίνουμε ,μαζί της, βρίσκοντας την πραγματική ξεκούραση και ευχαρίστηση.
Με την «βόλτα» που θα μας κάνει η σκέψη μας, θα έχουμε συνεπιβάτη τον εαυτό μας, αυτόν τον γνωστό – άγνωστο μας, με τον οποίο ελάχιστες στιγμές συζητούμε και συναναστρεφόμαστε.
Ας δοκιμάσουμε , λοιπόν, τα συχνοπερπατήματα με την σκέψη μας.
Είναι ,εντελώς, δωρεάν και ανέξοδα.
|
Δείτε άλλα άρθρα του αποστολέα |
|
Εκτύπωση σελίδας |
|
Αποστολή σε φίλο |
Σχολιάστε:
Χρήσιμα & Καθημερινά