Δευτέρα, 2 Δεκ 2024
132 χρήστες online
Το Ρέθυμνο 
-λεκτρονικά! Ρέθυμνο - Rethimno - Rethymnon
-λεκτρονικά! Ρέθυμνο - Rethimno - Rethymnon
-λεκτρονικά! Ρέθυμνο - Rethimno - Rethymnon
Αποστολέας:
Το σεμνόν και ταπεινόν που ειπώθηκε μεν αλλά ...δεν τηρήθηκε δε, είναι μια πολύ σωστή παραίνεση προς οποιονδήποτε έτυχε να καθήσει σε κάποια καρέκλα εξουσίας.
Είναι ξεκάθαρο και ... σαφέστατο ,ότι όλα έχουν μια αρχή και ένα , ακόλουθο , τέλος!
Η οποιαδήποτε καρέκλα εξουσίας είναι ,σίγουρα, προσωρινή, και έχει ωρισμένη ημερομηνία λήξης της διάρκειας που θα την «φορτώνει» ,με το βάρος του , ο «αναβάτης» της !
Ομως αυτήν την .... αυτονόητη και νομοτελειακή πραγματικότητα, κάποιοι δεν θέλουν να την καταλάβουν, και μαγεμένοι από την κίρκεια γλύκα της πλανεύτρας καρέκλας, απομυαλισμένοι από την γοητεία της εξουσιαστικής δύναμης, και απορροφημένοι από την καζινική έλλειψη της αίσθησης τόπου και χρόνου, γαντζωμένοι επάνω της, αναλίσκουν όλες τους τις δυνάμεις , μονόστοχα, στο να μην την αποχωρισθούν.
Αυτόν τον γενικό ... κανόνα, τον διαταράσσουν ελάχιστες μεν, αλλά υπαρκτές , δηλώσεις κάποιων ,που προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτό το παρασυρτικό «μεθύσι» ,να κρατήσουν τον αυτοέλεγχο τους, και να συντηρήσουν τους αναγκαίους χαμηλούς «τόνους », που θα τους επιτρέψουν και να «βλέπουν» και να «ακούνε»!
Αυτοί οι εξαιρούμενοι του πανδημικού κανόνα, δηλώνουν ,ότι δεν θέλουν να συνηθίσουν προνόμια τα οποία δεν θα μπορούν να έχουν ,όταν δεν θα βρίσκονται στην εξουσία, γιατί γνωρίζουν ,πως όλα αυτά είναι προσωρινά.
Οι ίδιοι , δεν θέλουν να τρέχουν σε σαλόνια που σήμερα, ( με την «κάρτα» της εξουσίας!), είναι ανοικτά, αλλά αύριο , όταν θα λήξει η «κάρτα» αυτή, θα είναι κλειστά!
Προτιμούν να γυρίζουν στο σπίτι τους, στην οικογένεια τους, που είναι πάντα ανοικτό!
Κάποιοι ,δυστυχώς η πλειοψηφία, βλέπουν την βραδυνή σκιά τους, και νομίζουν ,ότι ... ψήλωσαν, και έγιναν ... γίγαντες!
Ούτε βλέπουν ,ούτε θέλουν να δούν ούτε κοιτούν κάτω για να δούν την μεσημεριανή σκιά τους, που είναι ... στα μέτρα τους!
Παθαίνουν λόρδωση στο κορμί τους, πινοκίωση στην μυτούλα τους, και περπατούν ισορροπώντας στις μύτες των ποδιών μη και πέσει κάτω η κορώνα που έθεσαν στο κεφάλι τους!
Ολη η προσοχή ,όλες οι αισθήσεις, όλη η δυναμική τους, κατατίθενται στο θυσιαστήριο της παραμονής, και μη πτώσης ,της αυτοαπονεμόμενης κορώνας, από το κεφάλι τους.
Και όπως κάθε κορωνοφόρος, ,έχουν την «αυλή» τους, και περιστοιχίζονται από τους κόλακες ,τους οσφυοκάμπτες λαμογίσκους και όλα τα άλλα αυτοφυή γεννήματα τέτοιων χωραφιών.
Και όλη αυτή η «παράσταση» , σκηνικά και ηθοποιοί, αποτελούν μια Ιθάκεια περίοδο μνηστήρων, που παρασιτοβιούν σε βάρος του τόπου και του λαού του.
Ο σωστός ηγέτης ,ο προσγειωμένος επιβάτης της εξουσιαστικής καρέκλας, γνωρίζει ,ότι κάτω από το «βελούδο» της υπάρχουν πολλά αγκάθια!
Αν κάποιος καθήσει «αναπαυτικά» ,τουτέστιν με πλήρη την ...άνεση του, είναι βέβαιον ότι θα υποστεί τις αγκαθικές συνέπειες που καιροφυλακτούν.
Αυτό παθαίνουν όσοι ,οι πολλοί, δεν γνωρίζουν αυτά τα «ψιλά γράμματα» της υπόθεσης.
Το άσχημο είναι ,πως αυτοί «καλά να πάθουν», όμως τι φταίνε να υφίστανται τις ... συνέπειες ,οι πολίτες και η πόλη!
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν διάφορες σοφές κουβέντες ,τις οποίες ,σήμερα, λίγοι από μάς τους απογόνους τους, τις θυμόμαστε ,έστω πότε πότε.
Μια κουβέντα τους έλεγε «τα πάντα ρεί’» ,δηλαδή όλα ρέουν ,προχωρούν, και τίποτα δεν μένει ,μονίμως , το ίδιο!
Αυτό ,δεν θέλουν νά το ξέρουν, οι εφήμεροι ( οι προσωρινοί!) διαχειριστές της οποιασδήποτε εξουσίας.
Εκείνοι , ζούνε «στον κόσμο τους» ,τον κόσμο της εξουσίας, της δύναμης, της χαιρετούρας, των επών και των επαίνων, των γλυκών και των γλυψιμάτων, των αυλικών και των υπηρετών, των δεξιώσεων και των εκδηλώσεων, των κουστουμιών και των γραβατών, και «ζούν» στην νιρβάνα αυτής της απόλαυσης!
Κάποτε θα ‘ «ξυπνήσουν» απότομα, αλλά αυτό δεν μπορούν και δεν θέλουν να το σκέπτονται , ούτε τους αφήνουν και οι αυλές τους οι οποίες τους στήνουν και τους κρατούν ελσιντικά όρθιους, για να συνεχίζουν την «μάχη» για το τσεπάρεστο «φαγοπότι» τους.
Ο απλός αλλά φιλοσοφημένος λαός μας, ΄λέει με τις μικρές παροιμίες του μεγάλες αλήθειες.
Μια απ αυτές μας θυμίζει την προσωρινότητα κάθε στιγμής στην ζωή μας,λέγοντας «εκεί που είσαι ήμουνα ,εκεί που είμαι θάρθεις»!
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ,ότι ο δρόμος της ζωής είναι γεμάτος ανηφόρες και κατηφόρες, γεμάτος κλειστές στροφές που ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου βγεί μπροστά σου.
Οποιος λοιπόν δεν το γνωρίζει αυτό, συνήθως, βρίσκεται προ εκπλήξεων, και το αντιλαμβάνεται , «εμπράκτως» , όταν πλέον είναι αργά!
Υπάρχει το «ευαγγέλιο» του ηγέτη, ( αυτουνού που κάθεται στις καρέκλες της εξουσίας), που έχει τρία ... άρθρα, με τα οποία οφείλουν να οριοθετούν την λειτουργική τους όλοι οι επίδοξοι καρεκλοκυνηγοί για το καλό το δικό τους, αλλά ...και το δικό μας!
Οφείλουν ....να γνωρίζουν ,ότι :
1ον ) από κάπου ξεκίνησαν για να φτάσουν εκεί που κάθησαν!
2ον ) όπως ξεκίνησαν εκείνοι ,έτσι και κάποιοι άλλοι έχουν ήδη ξεκινήσει, με ίδιο προορισμό!
3ον ) η καρέκλα ,όπου κάθησαν ,είναι ,απλά, ένας σταθμός , και στους σταθμούς πάντα, κάθονται για λίγο!
Για να μπορέσουν να κάνουν και να αφήσουν κάτι, στον σύντομο χρόνο της παραμονής τους, πρέπει να είναι ολόπλευρα προετοιμασμένοι και «εξοπλισμένοι» από πρίν!
Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους πολλούς, όμως , συνήθως, «τα ψιλά γράμματα» έχουν την περισσότερη βαρύτητα στα κείμενα των συμβάσεων!
Ενα γεμάτο δοχείο δεν βγάζει θόρυβο!
Ο άδειος ντενεκές όμως «χαλάει» κόσμο με την ... ηχορύπανση που παράγει.
Είναι επόμενον και αυτονόητον ,λοιπόν, ότι «ο σεμνός και ταπεινός» ηγέτης , που έχει περιεχόμενο
( και γι αυτό είναι σεμνός και ταπεινός!), δεν παράγει ηχορύπανση αλλά παράγει σοβαρή , περιεκτική και επιβλητική απόκριση στην κριτική κρούση μας.
Επειδή γνωρίζει, (το περιεχόμενο είναι ... περιεχόμενο και όχι ...αέρας!) , τα δεδομένα και τις υποχρεώσεις του, στρώνεται στην δουλειά, και προγραμματισμένα, οργανωμένα, μεθοδικά και ουσιαστικά, κτίζει το έργο του.
Σαν το ζωογόνο άνθος, καταφέρνει ώστε να προφθάσει στην σύντομη διάρκεια της «Ανοιξης» να διασφαλίσει ,με επιτυχία, την υλοποίηση του σκοπού και του ρόλου του.
Από τις καρέκλες πέρασαν και θα περάσουν πολλοί!
Είναι τόσο σύντομες οι «κατακτήσεις» τους, και τόσο απέραντος ο χρόνος, ώστε να «χωρούν» μέσα του υπερθετικά πολλοί!
Ετσι οι «κατακτητές» ξεθωριάζουν από τον αμείλικτο χρόνο και «φεύγουν» μαζί του , σβήνουν από την μνήμη και , οι περισσότεροι, παραμένουν ,απλά, καταγραμμένοι στο κατάστιχο της ιστορίας.
Λίγοι είναι εκείνοι, οι οποίοι αφήνουν πίσω τους ιδέες, οράματα, έργα ,και «σφραγίδες», και τούτοι οι «απόγονοι» τους, σαν με ένα διαρκές «μνημόσυνο» , μας τους κρατούν «ζωντανούς» στην μνήμη και στην καρδιά μας.
Η διαδρομή από τούτη τη πρόσκαιρη ζωή ,προβαλλόμενη στην απεραντοσύνη του χρόνου, είναι πολύ σύντομη, όσα χρόνια και αν την ξετεντώσουμε!
Το πέρασμα από τις μεγαρικές σκάλες της εξουσίας, που είναι ένα μικρό ποσοστό αυτής της πρόσκαιρης διαδρομής , είναι μια χρονική ελαχιστότητα.
Και ,βεβαίως, να το ξαναπούμε για να το ... εμπεδώσουμε, ότι αυτή η σταγονική παρουσία , δεν έχει καμιά μονιμότητα.
Σ αυτήν την προσωρινή και σταγονικής ποσότητας χρονική περίοδο ,οφείλεται να σκύψει «κάτω το κεφάλι» ,και να συρθεί (όσα «μέτρα» γίνει μπορετό και χωρετό), «το κάρο’» ,για να «δικαιολογηθεί» το πέρασμα , και για να σφραγισθεί η αέναη πορεία του τόπου !
Είναι προσωρινό το κράτημα του «σκήπτρου» της εξουσίας, αλλά πρέπει να μετατραπεί σε «σκαπέτι και φτυάρι», για να παραχθεί και να μείνει πίσω , μόνιμο και ουσιαστικό έργο!
|
Δείτε άλλα άρθρα του αποστολέα |
|
Εκτύπωση σελίδας |
|
Αποστολή σε φίλο |
Σχολιάστε:
Χρήσιμα & Καθημερινά