Ολοι γνωρίζουμε, ότι ο Χριστός αναδείκνυε μεγάλες αλήθειες και αποδείκνυε βαθειά ηθικά διδάγματα, χρησιμοποιώντας τις παραβολές Του.
Εμείς θα χρησιμοποιήσουμε μια μικρή ιστορία για να αναδείξουμε δίκαια και οφειλόμενα συμπεράσματα.
Ηταν κάποτε ένας άρχοντας ,που είχε πολλούς δουλευτάδες στην δούλεψη του.
Όταν λέμε άρχοντας εννοούμε ,ότι εκείνος όριζε ποιός και τι θα κάνει, και οι δουλευτάδες του ,( μαστόροι ,εργάτες ,επιστάτες και λοιποί υποτακτικοί του) όφειλαν να τα κάνουν καθώς τα όριζε και όσα όριζε,γιατί δεν επέτρεπε πρωτοβουλίες και ξεστρατίσματα από κείνα που όριζε.
Ητανε απόλυτος άρχοντας ,και το έδειχνε!
Πολλά χρόνια πέρασαν ,πολλοί δουλευτάδες δούλεψαν στα χωράφια του, και πολλά γεννήματα και καρποί μαζεύτηκαν.
Σε άλλους άρεσαν σε άλλους δεν άρεσαν.
Εκείνοι στους οποίους άρεσαν παίνευαν τον άρχοντα για τους ορισμούς του και τις εντολές του.
Εκείνοι στους οποίους δεν άρεσαν κατηγορούσαν τους δουλευτάδες που δεν ήταν τάχατες καλοί και επαρκείς στην δουλειά τους, ή επειδή ,απλά, ήταν δουλευτάδες εκείνη την εποχή.
Ακόμα και σήμερα ,χρόνια μετά, το ίδιο κάνουνε και οι μεν και οι δε!
Εχει ο καιρός γυρίσματα ,και οι πρώτοι γίνονται τελευταίοι ,(για να παραφράσουμε ,αλλά και να συμπληρώσουμε ,την γνωστή ευαγγελική ρήση που θέλει τους τελευταίους να γίνονται πρώτοι).
Ο άρχοντας κουράστηκε ,δεν μπορούσε πιά να διαφεντεύει ,άφησε τα χωράφια του , έπαψε πια νάχει δουλευτάδες .
Αλλοι ,νέοι ,άρχοντες θα ΄΄ναλάβαιναν τα χωράφια ,που είχε ο άρχοντας.
Είναι λογικό και έτσι έγινε, όλοι αυτοί οι νέοι άρχοντες να αποζητήσουν τη σοφία του, να ζητήσουν τα εργαλεία και τα μηχανήματα του, να πάρουν σπόρους, καρπούς, σιλό, δεξαμενές κλπ, από τις αποθήκες του.
Ο άρχοντας δεν είχε παιδιά να τους αφήσει όλες τούτες τις υποδομές του ,και σκέφτηκε πολύ κατά πώς να το κάνει.
Ζύγιασε τα πράματα, και αποφάσισε να δώσει το «δακτυλίδι»-κλειδί της αποθήκης του ,σε εκείνον που έκρινε ,ότι ήταν καλλίτερη περίπτωση, για τις δικές του προτάσεις και απαιτήσεις.
Συμφωνήσανε και τούδωσε το δακτυλίδι-κλειδί της αποθήκης του.
Ετσι ήρθανε τα πράματα και ο νέος άρχοντας που παράλαβε τα χωράφια του παληού άρχοντα, ήτανε εκείνος ,που ήθελε ο παληός άρχοντας.
Ο νέος άρχοντας πήρε στη δούλεψη του καινούριους δουλευτάδες.
Για τα γεννήματα και τους καρπούς που βγάζουνε τα χωράφια, έχουμε τα ίδια!
Δηλαδή ,πάλι, σε άλλους αρέσουνε ,και σε άλλους δεν αρέσουνε!
Εκείνοι που τους αρέσουνε , πάλι, παινεύουνε τον νέο άρχοντα για όσα καλούδια βάζει στα ράφια και στις βιτρίνες.
Για εκείνους που δεν τους αρέσουνε, έχουνε στηθεί τεράστιες γιγαντοοθώνες, πάνω στις οποίες προβάλλουνε τους δουλευτάδες του παληού άρχοντα, λες και αυτοί δουλεύουνε ακόμα, τα μηχανήματα και τα σκαπέτια στα χωράφια, ή αυτοί διαφεντεύουν ,τώρα, στα χωράφια!
……….
Το δίκαιο είναι, καθένας να κρίνεται ,αλλά να κρίνεται σωστά!
Στην κάθε οικογένεια το σωστό είναι, «τα καλά»( δηλαδή οι περιουσίες κλπ) να πηγαίνουμε μαζί με «τα κακά» ( δηλαδή τις υποχρεώσεις γεροντοκόμησης κλπ των γονιών ).
Δεν μπορεί, δεν είναι σωστό, κάποιος να απαιτεί για τον εαυτό του μόνο «τα καλά», και να επιμένει οι άλλοι να «¨φορτωθούν» «τα κακά».
Για τα παληά ,(όπου υπάρχουν, και «καλά» και «κακά»), κάποιοι δούλεψαν για τα καλά, και ίσως δεν φταίνε αν προέκυψαν και κακά!
Για τα σημερινά ,( όπου υπάρχουν και καλά και κακά),κάποιοι φταίνε για τα κακά, και ίσως δεν δούλεψαν (ίσως έχουν δουλέψει , κάποιοι άλλοι, ή έστω, καί, κάποιοι άλλοι) ,για τα καλά!
Δεν είναι σωστό ,οι άρχοντες πάντα να λιβανίζονται με τα παίνια, και οι δουλευτάδες νάναι μόνο για το φταίξιμο! ( κάτι ,σαν σάκκοι του μποξ!!!)
1-2-2010 www.dimotiki-kinisi.gr
Δείτε άλλα άρθρα του αποστολέα | |
Εκτύπωση σελίδας | |
Αποστολή σε φίλο |
Σχολιάστε: