Περιμένουμε την ανταπόκριση από κάθε πολίτη και φορέα που θα ήθελε να συνδράμει. Όχι οικονομικά. Υπάρχουν ήδη σκέψεις για εξεύρεση χρηματικών πόρων και θα αξιολογηθούν συν τω χρόνω. Προς το παρόν προέχει η εκδήλωση ενδιαφέροντος, ο ανοικτός διάλογος και η στήριξη, έστω με ένα μήνυμα συμπαράστασης.
Πρέπει να αναφέρουμε ότι υπάρχουν ακόμα και απόψεις υπέρ της δημιουργίας ηλιακού ρολογιού μοντέρνας αρχιτεκτονικής και είναι ευπρόσδεκτες. Ένα μνημείο που να «θυμίζει» εκείνο τον «ψηλό, ευειδή κύριο». Όμως η μη πιστή ανακατασκευή, θα έχει για πάντα νομιμοποιήσει την τότε κατεδάφιση, σβήνοντας οριστικά τη θύμηση του Ρολογιού με την πικρή και διδακτική ιστορία του.
Ο χρόνος, τον οποίο μετρά κάθε ρολόι καθοδηγούμενο από Γη και Ήλιο, τρέχει να μας προλάβει και πάντα νικά. Είναι ο πιο μεγάλος εχθρός της ύλης. Κάποιες στιγμές ονειρευόμαστε – έστω όσο κρατάει αυτό – ότι εμείς έχουμε εξουσία πάνω του, ότι μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε για να εκφράσουμε συμβολικά την αναγέννηση μιας πόλης. Να ωθήσουμε τη μεταστροφή της νοοτροπίας των κατοίκων της προς την ιδέα της συλλογικής προσφοράς. Η καθημερινότητά μας είναι διάχυτη από τρέχοντα προβλήματα και μέριμνες, η ζωή όμως αποκτά ουσία αν δίνουμε συνέχεια στο όνειρο.
Γράφει ο Νίκος Γ. Δασκαλάκης
Πολιτικός Μηχ., Master GiS, Ε.Μ.Π.
Πηγές_____________
[1]. Ν.Α. Κοκονάς, (1995), «Το Βενετσιάνικο Ρολόι του Ρεθύμνου – Ένα μνημείο της Κρητικής Αναγέννησης στην πορεία του χρόνου».
[2]. Λευτέρης Σ. Κρυοβρυσανάκης, (2006), «Πανόραμα Ρεθύμνου».
[3]. Μιχάλης Τρούλης, (1998), «Ρέθυμνο, Ιστορία – Περιήγηση – Σύγχρονη Ζωή». Μίτος.
[4]. Εύα Λαδιά, (2008), «Πώς σώθηκε το Αρχαιολογικό Μουσείο κατά την Κατοχή». Εφημερίδα Ρεθεμνιώτικα Νέα 12/13.01.08, σ. 4