Πριν από μερικές μέρες πέρασε η ολυμπιακή φλόγα από την πόλη μας για να συνεχίσει το ταξίδι της στην υπόλοιπη Ελλάδα και να παραδοθεί τελικά χθες στους άγγλους που διοργανώνουν σε 69 μέρες τους ολυμπιακούς αγώνες στο Λονδίνο, σε μια λαμπρή τελετή στο παναθηναϊκό στάδιο.
Στην προκαθορισμένη διαδρομή που έγινε στο Ρέθυμνο, όπως γίνεται πάντα, κάποιοι αθλητές έκαναν το προβλεπόμενο κομμάτι που τους αναλογούσε, με κορυφαίο τον κολυμβητή Ανδρέα ζησιμο όγδοο ολυμπιονίκη στην Αθήνα το 2004, που άναψε και τη φλόγα στο βωμό που είχε στηθεί στον άγνωστο στρατιώτη.
Χωρίς σε καμία περίπτωση να θέλω να υποτιμήσω κανένα αθλητή από εκείνους που κλήθηκαν να μεταφέρουν την ολυμπιακή φλόγα, θα ήθελα οι υπεύθυνοι που διοργάνωσαν την όλη τελετή να δώσουν μιαν απάντηση, στο γιατί αγνοήθηκαν Ρεθυμνιώτες αθλητές εγνωσμένης αξίας και με ζηλευτές περγαμηνές στην αθλητική τους καριέρα, όπως η Κακογιαννάκη Γεωργία κολυμβήτρια πανελληνιονίκης βαλκανιονίκης και τρίτη στους παγκόσμιους σχολικούς αγώνες στη Σαγκάη με πανελλήνια ρεκόρ. Η Κακογιαννάκη Ευρώπη κολυμβήτρια βαλκανιονίκης και πανελληνιονίκης με πανελλήνια ρεκόρ. Ο Περιστεράκης Ιωάννης κολυμβητής πανελληνιονίκης πολλές φορές και βαλκανιονίκης με την εικοστή θέση σε πανευρωπαϊκούς αγώνες νέων το 1992 στο Λίντς της Αγγλίας με βαλκανικά και πανελλήνια ρεκόρ. Η Ταβούρογλου Χριστίνα επίσης κολυμβήτρια πανελληνιονίκης και βαλκανιονίκης το 1992. Η Ταβούρογλου Κωνσταντίνα κολυμβήτρια και πολίστρια τρίτη στους πανευρωπαϊκούς νεανίδων, αλλά και άλλοι αθλητές που είχαν στελεχώσει τις εθνικές ομάδες στο παρελθόν, και οι οποίοι αγνοήθηκαν παντελώς. Και αν μεν αγνοήθηκαν επειδή κάποιοι που είχαν την ευθύνη της διαδρομής δεν γνώριζαν την αθλητική ιστορία του τόπου μας κατά κάποιον τρόπο συγχωρούνται, αν και θα έπρεπε να ρωτήσουν και να μάθουν όπως όφειλαν, αν ήθελαν να είναι σοβαροί σε κάθε περίπτωση και να τιμήσουν τη θέση στην οποία βρίσκονται. Αν όμως την ήξεραν και τους αγνόησαν είναι αρκετά μεγάλο ολίσθημα, δεδομένου του ότι οι Ρεθυμνιώτες αθλητές, που έχουν στελεχώσει τις εθνικές ομάδες μέχρι σήμερα, είναι ελάχιστοι, και σε κάθε περίπτωση προηγούνται από άλλους, οι οποίοι ακόμη δεν έχουν να επιδείξουν ανάλογες επιτυχίες.
Είναι σε όλους μας γνωστό ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της γενικά σε όλους τους τομείς... αυτό ας είναι αρκετό και ας μην το κάνει διπλά και τρίδιπλα επιπλέον η πόλη στην οποία ζουν. Τουλάχιστον η πόλη μας ας αναγνωρίζει όπως και οι υπεύθυνοι της, ότι οι αθλητές, στο δικό τους κομμάτι που τους αναλογούσε στην κοινωνία και τα δρώμενα της πόλης, δια μέσου του αθλητισμού, πέρα από την ελληνική σημαία, πρόσφεραν τα μέγιστα και στην πόλη τους. Οπότε μια τέτοια τιμή, να κρατήσουν την ολυμπιακή φλόγα κάθε τέσσερα χρόνια είναι εντελώς ανέξοδο, και το ελάχιστο που θα μπορούσε να προσφέρει η πόλη σ’ αυτούς.
Δείτε άλλα άρθρα του αποστολέα |
Σχολιάστε: